Motywy ze Starego Testamentu w sztuce religijnej Europy

Aż do późnego średniowiecza stosunkowo niewiele motywów ze Starego Testamentu zostało wplecionych w malarstwo ścienne lub w ilustracje rękopisów. Artyści koncentrowali się na Nowym Testamencie, który rzucił dodatkowe światło na Stary. Najczęstszymi tematami starotestamentowymi były Upadek i Wypędzenie Adama i Ewy z Raju; historia Kaina i Abla; Noe i potop; Ofiarowanie Izaaka przez Abrahama; Mojżesza (zwłaszcza gorejącego krzewu i miedzianego węża). Inne popularne tematy to: Daniel w jaskini lwów; i Jonasz i wieloryb (jako symbol Zmartwychwstania). Jednak po reformacji władze kościoła protestanckiego zachęcały malarzy do przedstawiania scen ze Starego Testamentu, które rzadko, jeśli w ogóle były ilustrowane, ażeby zaakcentować odrębność od Starego Kościoła. Na przykład holenderscy artyści realiści, tacy jak Rembrandt, zaczęli przedstawiać tak niejasne tematy, jak Lewita i jego konkubina; Estera przygotowująca się do wstawiennictwa u Aswerusa; Samsona oskarżającego swojego teścia; Króla Ozjasza dotkniętego trądem; Ofiara Manoaha, Tobiasza przywracającego wzrok swojemu ojcu i tak dalej. 

Innym regularnym motywem byli Prorocy Starego Testamentu. Najwcześniejsze znane przedstawienie obrazuje Balaama wskazującego na gwiazdę (przedstawienie to odkryto w katakumbach Piscilla w Rzymie). Motywy ze Starego Testamentu pojawiają się również w wielu mozaikach z V wieku w kościele San Vitale w Rawennie i były powszechną cechą architektonicznej rzeźby kamiennej w epoce architektury romańskiej (1000-1150) i bardziej naturalistycznego stylu gotyckiego (1100-1400). . Tradycja ta była kontynuowana w okresie gotyku międzynarodowego: np. Studnia Mojżesza (1395-1403) autorstwa rzeźbiarza z Dijon Clausa Slutera. W XV i XVI wieku prorocy byli również inspiracją dla rzeźbiarzy renesansowych: np. Habakuk (Il Zuccone) (1426) Donatella; oraz grób papieża Juliusza II (1505-45) autorstwa Michała Anioła.